دی 92 - نقش برجسته های دلم

" بسم الله الرحمن الرحیم "

تاریخ ، سرشار از عبرت است !

اما چیزی که گه گاه ، با دیدن یک سری اتفاقات در گوشم زنگ می خورد ، این است که :

" تاریخ ، تکرار می شود ..."

و فکر می کنم چیزی که بیشتر از همه تکرار می شود ، فراموشی است...

بزرگ ترین چیزی که فراموش شد ، غدیر بود...

بعد ، کم کم ولایت آل علی به دست فراموشی سپرده شد ، تا جایی که دیگر نام حسن و حسین هم ، برای مردم نا آشنا شد ، و تیر باران جسم ِ بی جان حسن و فاجعه ی کربلا...

و همینطور ظلم و فراموشی ، تا امروز ، که بزرگترین آشنای همه مان ، غریب است و منتظر و فراموش شده...

العالم بانتظارک

4 سال پیش ، روز عاشورا ، یک عده از فراموشکاران ، تجدید بیعت کردند با یزید...

یک عده که فراموش کرده بودند سبز ، رنگ مقدسی است...

سبز ، رنگ ِ بهــــار و رشد و رویش است ، نه سقوط ..

باید اندیشه ی آدم سبز باشد ، نه دستبند و سر بند و...

حتی یادشان رفت که روز عزاست ...

و بد تر از همه ، فراموش کردند که صاحب عزا ، صاحب خودشان هم هست ...

همه ی این ها ، نتیجه ی فراموشی ولایت و بی بصیرتی است...

اما یک عده ی دیگر هم ، نهم دی ماه همان سال ، تجدید بیعت کردند با حسین (ع).

و به همه نشان دادند که :

ما ، همیشه هستیم ،

و هیج وقت فراموش نخواهیم کرد .

نه اصول را ، و نه ولایت و بصیرت را...

ما یادمان می ماند که برای عبرت ِ تاریخ نشدن ، باید از تاریخ ، عبرت گرفت...

ایام شهادت بهترین خلق های خداوند است...

پیامبر ، مسجد و مزار دارند ، امام رضا ، گنبد و بارگاه ، اما امام حسن...

دلم میخواهد همه بدانند که :

" سینه ی هر شیعه ، یک بقیع است...

حتی بزرگ تر از بقیع...

سینه ی هر شیعه ، حرم خـــداست ،

و ائمه ، در حرم خدا در رفت و آمدند... "

حالا شما خوش خیالان ، مدام ظلم کنید به خاک جواهر نشان بقیع...

سینه های ما را چه می کنید ؟!

ما ، بیش از هر غمی ، غم ِ غربت آقای زمانمان را داریم...

ما ؛

نخواهیم گذاشت که تاریخ ، برای آقای زمان ما هم تکرار شود...

" اللهم عجل لولیک الفرج "

لطفا ، اسم من را هم به لیست ملتمسین دعایتان ، اضافه کنید...

" یا علی "