از یک جایی به بعد، دلت از زمانه و آنچه می بینی به قدری میگیرد که نقوش حکاکی شده بر آن برجسته می شوند...!
و دیگر نمی توانی حرف هایت را پشت بغض پنهان کنی و برای هضم بغض ، مدام آب سرد بخوری و
نمی شود برای اینکه حرفها و غم هایت از چشمهایت سرازیر نشوند، تند تند پلک هایت را محکم بر هم بفشاری و در دلت صلوات بفرستی ...
از یک جایی به بعد ، سکوت جایز نیست ...
از یک جایی باید شروع کرد...
و چه خوب که آغاز من ، با آغاز بهار؛ یکیست ...
" بسم الله "
