" بسم الله الرحمن الرحیم "

یک نفس عمیق بکش ، در این سحـــر ِ زیبای خـــــداوند...

بگــــذار ریه های به دود و غبار خو گرفته ات ، کمی عطرِ خوب ِ خــــدا استشمام کنند...

بگــــذار ریه هایت هم ، در این ماه ِ میهمانی ، فقط هوای خــــدا داشته باشند...

بیــــا وجودمان را ، حداقل برای همین یک ماه ، خالص کنیم برای خـــــدا...

این ماه ، ماه ِ مهمانی خــــداست...

یعنی : خــــدا میزبان است...

مهمان هم مائیم...

مگـــــر می شود میزبان ، حاجات مهمانش را اجابت نکند...؟!

این ماه ، خـــــدا میزبان تر می شود... مهربان تر می شود...

راحت ترتر می بخشد...

حقش را... گناهان ما را... همه ی بنده هایش را...

خودش نوید بخشش داده...

خــــــدا همه مان را می بخشد...

هر کس به این مهمانی دعوت شده ، یعنی که بخشیده می شود...

و کیست که مهمان خــــدا نباشد...

مگر اینکه خودش ، دعوت میزبان را رد کرده باشد...

بد است دست خالی به میهمانی برویم...!

یک دسته گل نیایش و ستایش،  و یک جعبه توبه و استغفار ، گمان کنم ، دل میزبان را شـــاد کند...

این ماه ، ماه پناه بردن  به آغوش ِ معشوق است...

آغوشی که همیشه باز ِ باز است...

حامـــد زمانی راست می گوید...!

حال ِ دل ِ ما ، در بهـــار  نیست که " احسن الحال " می شود...

این رمضـــان است ، که حال ِ دل را ، احسن می کند...

.

.

.

دلم  خیلی تنگ شده بود برای بوی عطر خــدا ، وقتی شهــــر را پر می کند...

نازنین بنده ی خـــدا ...! میهمان...! دعوت شده...!

این روز ها ، همه ی گرفتنی ها را می خورند...!

حق را... روزه را... و ...

حواست باشد که تو ، انتخاب شده ای...

نباید همرنگ این جماعت هزار رنگ بشوی...

دل ِ تو ، یادِ تو ، وجودِ  تو ، باید  رنگ ِ خـــــدا باشد...

خوبِ خــــدا...

از همین حالا ، باید قــــدر این مهمانی را بدانیم و

از تک تک لحظاتش استفاده کنیم...

باید حرف های میزبان را بهتر از قبل ، بخوانیم و بفهمیم...

شاید این مهمانی ، مهمانی آخرمان باشد...

التماس دعــا خوبان ِ خـــــدا...

" یا علی "