" بسم الله الرحمن الرحیم "
همیشه گفته ام ، باز هم می گویم :
خــــدایا ! شکرت که ما شیعه ایم...
شکرت که در اذانمان ، شهادت می دهیم که " علی" مولای ما و حجت توست...
شکرت که نبضمان با آهنگ ِ یا علی می زند...
شکرت که از بچگی ، با اسم علی ، قد کشیدیم و از همان بچگی ، از خودش یاری میخواستیم...
شکرت که اهل کوفه نیستیم...
خـــدای عزیزم ، به عظمت به اسم علی ، شکرت...
.
.
.
مولا جان...
علی جانم...
تو می روی...
و تمام کوفه ؛ نه ...
تمام شبه جزیره ی عربستان ؛ نه...
تمام مردم ؛ نه...
تمـــــامِ هستی، یتیم می شود...
تو می روی...
بی آنکه لحظه ای ، بدی کرده باشی به کسی...
تو می روی ...
و زینب را به حسن و حسین ، و همه را به خـــــدا می سپاری...
تو می روی...
و کعبه را عزادار مولود خویش می کنی...
تو می روی...
و مظلومیت به یادگار می گذاری و عدالت و صبوری...
تو می روی ...
و به یتیم بودن ، معنی بدیعی می بخشی...
تو می روی ...
و مردم ، تازه می فهمند ، که علی، همان جانشین ِ راستین بود...
تو می روی ...
و شهادت ، زاده می شود...
تو می روی...
و ماه و چاه، تا ابد ؛ هم قافیه ی آه می شوند...
علی جان...
تو ؛ سالهاست که رفته ای...
چاه ها ، همان چاه ها هستند...
اما ، آه ها ؛ نه...
نخل ها ، همان نخل هاست...
اما ، خرما ها ، دیگر شیرین نیستند...
کوچه ها ، همان کوچه ها هستند...
اما ؛ خانه ها و در ها ، نه...
بی تو ، تمــــام ِهستی ، فقط حفظ ظاهر می کند...
کاش اینقدر مظلوم نبودی آقـــــای عالم...
مولا جانم...
سلام ِ ما را به بانو برسان...
جای شما بی شک خوب است...
برای جایگاه ما گناهکاران دعــــــا کن مهربان پدر...
آقــــــا...!
به حرمت ِ این شب ها قسمت می دهم :
ضامن و شافع ما باش...
آقــــا...!
خـــدا ناز ِ شما را بیشتر از ما خریدار است...
شما ناز کن...
ما نیاز ، آغاز می کنیم...
.
.
.
شده ورد ِ سحر های قدرم :
" یا علی " گفتیم و عشق آغـــاز شد...
.
.
.
التماس ِ دعا...
" یا علی "
