" بسم الله الرحمن الرحیم "
درسته که " هر اومدنی ، یه رفتنی داره " ، امـــا...
بعضی رفتن ها ، عجیب دل ِ آدم رو می سوزونن...
همون آمدن هایی که ، با اومدنشون ، بغل بغل خیر میارن و
حتی با رفتنشون ، آثار خیرشون باقی می مونه و زندگی رو شیرین تر و زیبا تر می کنه ، و آدم رو امیدوار تر...
و گرنه ، اون اومدنی که هیچ تاثیری نذاره که مساوی ِ نیومدنه...!
کاش ، اومدن ما آدم ها هم ، از جنس ِ اون اومدن هایی باشه که بقیه رو امیدوار می کنه و زندگیشون رو زیبا تر...
.
.
.
اوایل ماه ِ مبارک که می رفتیم مدرسه ، هوا خیلی گرم تر از الان بود...
زبون ِ روزه سر کلاس نشستن ، هم برای ما سخت بود ، هم برای اساتید...
خدا خیر کثیر بده به معلمای دین و زندگی ، که همیشه با یه حرف آروم ، یه توصیه ی قشنگ ، یه یاد آوری به موقع ،
آدم رو فکری می کنن ، تا به یه نتیجه ی خوب توی ذهنش برسه...
استاد ما هم ، اون اوایل ماه ِ مبارک ، یه توصیه ی قشنگ کرد...
توصیه ای که شاید الان ، بیشتر بشه درکش کرد...
" هر وقت روزه داری و تشنگی بهتون فشار آورد...
هر وقت تو دلت آرزو کردی کاش زود تر تموم بشه ماه رمضون و روزه داری...
هر وقت خسته شدی ، از مهمونی ِ خــــدا...
برو صحیفه ی سجادیه رو بردار و
دعــــای وداع حضرت رو بخون...
برو بخون ، فقط ببین حضرت چه جور ناراحت ِ تموم شدنِ ضیافت ِ الهی اند...
برو بخون ، اون وقت اگه روت شد ، بازم بگو : کاش زود تر تموم بشه... "
داره تموم میشه...
و این دعــا ، عجیب ، قلب رو منقلب می کنه...
بخوانید لطفا...
ماه ِ خـــــدا...
نمی دانم ، ما ، مهمان ِ تو بودیم ،
یا ، تو مهمان ِ ما...
شنیده بودم ، مهمان برکت می آورد ، اما...
تو بامیزبانی ات ، برکت را نه فقط به سفره هامان ،
که به دل ها و فکر ها و جان هامان ، آوردی...
میزبان ِ خوب ِ میهمانی ...
آرام تر قدم بردار...
هنوز ، خیلی ها ، تمنای حضور سر ِ این سفره را دارند...
ممنون که آمدی...
و خــــدا را شکر که ما بودیم ...
انشاءالله ، سال دیگر اسممان در لیست مهمانان ِ ویژه باشد...
میزبان ، مثل ِ همیشه ، شنونده ی نجواهای صادقانه ی ماست...
آمین گوی دعــــا های هم باشیم...
" التماس دعــــا "
" یا علی "
